Jeziora i rzeki

Jezioro
Bajtkowo Duże
Powierzchnia
80,06 ha
Zarząd
GJ

Położenie jeziora
Jezioro Bajtkowo Duże położone jest w kierunku południowym - 15 km od miasta Ełk nad wsią Bajtkowo, na szerokości geograficznej 53°44', długości geograficznej 22°15' i wysokości nad poziomem morza - 151,7 m. Zbiornik leży na cieku bez nazwy - dopływie rzeki Orzysz w dorzeczu rzeki Pisy.

Powierzchnia lustra wody na podstawie pomiarów batymetrycznych wykonanych w 1966 roku wynosi 79,0 ha, natomiast wg aktualnych danych geodezyjnych 80,06 ha.

Ogólna charakterystyka
Jezioro jest kształtu owalnego, lekko tylko wydłużone w kierunku północnym. Długość maksymalna jeziora wynosi 1500 m, a szerokość 840 m. Długość linii brzegowej osiąga 5685 m i daje wskaźnik rozwoju 1,17, co świadczy, iż linia brzegowa jeziora jest słabo rozwinięta.
Jezioro jest płytkie. Jego maksymalna głębokość wynosi 5,2 m, a średnia głębokość 2,5 m. Najgłębsze miejsce położone jest prawie centralnie w południowej części jeziora.

Bezpośrednie otoczenie jeziora tworzą pola uprawne (około 60 % linii brzegowej), pastwiska i łąki (ok. 20 %) oraz osiedla ludzkie (ok. 20 %). Zlewnia bezpo-średnia w części zamieszkałej przez człowieka i w części pól uprawnych wpływa eutrofizująco na ekosystem jeziorny. Jezioro posiada kilka niewielkich dopływów o charakterze rowów melioracyjnych. Rowami spływają do jeziora zanieczysz-czenia z pól uprawnych i wsi Bajtkowo. Odpływ nadmiaru wód jeziora Bajtkowo Duże następuje poprzez ciek bez nazwy łączący jezioro z jeziorem Zdedy. Szacunkowo odpływ do jeziora Zdedy ocenia się na 300.000 m3 w roku. Dno w większości pokryte osadami, posiada jednak dość rozległe partie piaszczyste.

Jezioro położone jest w zagłębieniu, lecz jego kształt oraz wielkość sprawiają, że woda jest dobrze wymieszana. Z powyższego wynika, iż warunki termiczne i tlenowe są korzystne na całej powierzchni dna zbiornika. W okresie zimy, mimo pewnych ubytków tlenu w najgłębszych warstwach wody istnieje dostateczna ilość miejsc zimowania ryb i nie ma zagrożenia przyduchami zimowymi. Niewielki zasięg penetracji promieni słonecznych w głąb powoduje koncentrację procesów produkcyj-nych fitoplanktonu w płytkich warstwach przypowierzchniowych. Ograniczony jest również zasięg występowania wyższej roślinności zanurzonej. Naczyniowa roślinność wodna jest uboga zarówno pod względem ilościowym jak i składu gatunkowego. Wśród roślinności szuwarowej dominuje trzcina pospolita, rzadziej tatarak, a powierzchnię jej występowania szacuje się na 3-4% powierzchni jeziora. Wśród roślinności zanurzonej najliczniej występują rdestnice i moczarka, wśród makrofitów pływających grążel żółty.

Pogłowie ryb
sandacz, sum, węgorz, szczupak, okoń, lin, leszcz, płoć karaś, karp

Zarybienia 2000-2005:
szczupak wylęg żerujący - 240 000 szt.
sum dwulatek 26 kg
sandacz narybek letni - 117 000 szt.
karp kroczek - 300 kg

Zarybienia 2005-2010:

Gatunek i sortyment materiału 2005 2006 2007 2008 2009 2010 Razem
Szczupak wylęg [tys. szt.] 35 30 30 40 42 50 227
Szczupak narybek jesienny[kg]   130       35 165
Sum kroczek [kg]       10   1 11
Węgorz narybek [kg]         0,5   0,5
Lin narybek jesienny [kg]   70       10 80
Lin kroczek [kg]   70         70
Okoń narybek jesienny [kg]   30         30
Karp kroczek [kg]       20     20
Płoć narybek jesienny [kg]   250       20 270


Zasady połowu ryb -zobacz »

Zezwolenia

zobacz »

Zaopatrzenie

zobacz »